رنگ عناصر در آزمايش شعله

رنگ عناصر در آزمايش شعله

هر عنصری برای خود یك طیف نشری خطی بخصوص دارد كه مانند اثر انگشت در انسان، مختص خود عنصر است. فلزات قلیایی از جمله لیتیم نیز دارای یك طیف نشر خطی می‌باشند.

این فلزات در شعله خیلی زود شروع به تایش می‌كنند و درنتیجه رنگ شعله را تغییر می‌دهند. مكانیسم آن هم به این صورت است كه هر گاه نور یا گرما به عنصر مربوطه تابانده شود، این عنصر از حالت پایه به حالت برانگیخته می‌رود. یعنی یك یا چند الكترون از آن با جذب انرژی، از سطح انرژی پایه خود به سطح انرژی بالاتری می‌روند و بالاصطلاح می‌گوئیم عنصر برانگیخته شده است. این حالت برانگیخته ناپایدار است و الكترون خیلی زود با نشر یك تابش به حالت پایدار قبلی خود بازمی‌گردد. ما این بازگشت را به صورت یك نور مرئی و تغییر رنگ شعله‌ی آتش مشاهده می‌كنیم. یونهای فلزی دیگر نیز به شعله رنگ‌های متنوعی می‌دهند و از قدیم از آنها در آتش‌بازی استفاده می‌شود. به عنوان مثال تركیبات مس، رنگ آبی شعله را سبز می‌كنند. در آزمون شعله مس، رنگ شعله را به رنگ سبز در می آورد. به طور کلی عناصر فلزی قلیایی و قلیایی خاکی، رنگهای زیر را به شعله می دهند:

فلزات قلیایی: لیتیم: قرمز(زرشكی) سدیم: زرد پتاسیم: بنفش روبیدیم: قرمز سزیم: آبی فلزات قلیایی-خاكی منیزیم: سفید درخشان كلسیم: قرمز آجری استرانسیم: قرمز خونی باریم: سبز