پدیده کف وتوجیه آن

اگر این مولکولها در محلول آبی قرار گیرند دم هیدروکربنی آنها توسط مولکول های آب دفع شده و در یک اجتماع ۳۰ تا ۳۰۰ مونومری به طریقی کنار هم جمع می شوند که قسمت های آبگریز مولکول کنار هم قرار گرفته و از تماس با توده محلول قطبی محافظت می شوند به چنین اجتماعی مایسل گفته می شود.

مایسل ها کره های با سطح قطبی و مرکز غیر قطبی ,محلی مناسب برای انحلال مولکول های غیر قطبی شامل چربی ها و لک های گرد وغبار و کثافت, هستند. بنابراین به نظر میرسد یک امولوسیون از قطره های روغن پخش شده در آب ایجاد شده است که این پایداری مدیون حضور ملکول ها ی فعال کننده سطح به صورت مایسل است.

برای توجیه پدیده کف می توان گفت:

با تکان دادن محلول آب و صابون حباب های ریز هوا در محلول آب و صابون گیر می افتند و یک سطح جدید گاز مایع تشکیل می شود. تشکیل سطح باافزایش کشش سطحی همراه است. حضور مولکول های فعال کننده سطحی در توده محلول کشش سطحی را کاهش میدهد پس یک گرادیانت کشش سطحی بین محلول و سطح جدید ایجاد می شود و باعث حرکت مولکول های فعال سطحی از توده محلول به سطح جدید و حرکت مخالف حلال (آب)از سطح به توده محلول می شود در نتیجه سطح ایجاد شده بدون آب شده و پایدارمی شود و به مرورافزایش می یابد بنابراین حباب ها بزرگتر شده و کف ایجاد می شود.