الکترونگاتیوی چیست + جدول الکترونگاتیوی تمام عناصر

الکترونگاتیوی تمایل یک عنصر برای جذب الکترون های پیوند به سمت خود می باشد. ما از یک مقدار به نام الکترونگاتیوی Electronegativity استفاده می کنیم تا برآورد کنیم که آیا یک پیوند خاص، کووالانسی قطبی یا غیر قطبی یا یونی است. الکترونگاتیوی به عنوان توانایی یک اتم در یک مولکول برای جذب الکترون به خود تعریف می شود. الکترونگاتیوی اتم بیشتر، توانایی آن برای جذب الکترون به خود است. الکترونگاتیوی اتم در یک مولکول مربوط به انرژی یونیزاسیون اتم و وابستگی الکترون است که خواص اتم های جدا شده است. اتم با الکترونگاتیوی بسیار منفی و انرژی یونیزاسیون بالا، هر دو الکترون ها را از دیگر اتم ها جذب می کند و مقاومت می کنند که الکترون از آن ها جدا شوند. بنابراین بسیار الکترونگاتیو است.

مقادیر الکترونگاتیویته می تواند براساس خواص مختلف، نه تنها انرژی یونیزاسیون و وابستگی الکترون باشد. شیمیدان آمریکایی لینوس پائینینگ (1901-1994) اولین مقیاس الکترونگاتیوی گسترده ای را که براساس داده های ترمو شیمیایی است، توسعه داده است. همان طور که در شکل زیر نشان داده شده است، معمولا الکترونگاتیوی از چپ به راست در طول یک دوره افزایش می یابد – یعنی از فلز ترین تا بیشترین عناصر غیر فلزی است. با برخی از استثنائات (به ویژه در فلزات واسطه)، الکترونگاتیوی با افزایش عدد اتمی در یک گروه کاهش می یابد. این چیزی است که ما انتظار داریم زیرا ما می دانیم که انرژی یونیزاسیون با افزایش عدد اتمی در یک گروه کاهش می یابد و ارتباطات الکترون ها بسیار تغییر نمی کند.

 روند الکترونگاتیوی
شما نیازی به حفظ مقادیر الکترونگاتیو ندارید. در عوض، شما باید دوره های جدول تناوبی را بدانید تا بتوانید پیش بینی کنید که کدام یک از دو عنصر الکترونگاتیو تر است.

جدول داده های الکترونگاتیوی