نکات تعیین عدد اکسایش عنصرها

زیرا فلوئور الکترونگاتیو ترین عنصر است و همواره در پیوند با سایر عنصر ها، الکترون ها را به سمت خود می کشد.

3- عدد اکسایش اکسیژن معمولاً برابر 2- است.

اما در H₂O₂ برابر 1-، در O₂F₂ برابر 1+، در OF₂ برابر 2+ و در HOF صفر است.

4- عدد اکسایش هیدروژن معمولاً برابر 1+ است.

اما در هیدرید های فلزی (مانند KH یا CaH₂) عدد اکسایش هیدروژن برابر 1- است.

5- عدد اکسایش فلز ها همواره مثبت و برابر ظرفیت آن ها است.

به عنوان مثال پتاسیم جزو گروه اول است و ظرفیت آن همواره برابر یک است. پس عدد اکسایش آن نیز همواره 1+ است. و یا در Fe₂(SO4)₃، ظرفیت آهن برابر سه است پس عدد اکسایش آن نیز برابر 3+ است.

6- هالوژن ها (Cl، Br یا I) در ترکیب با عناصری که الکترونگاتیوی کمتری دارند دارای عدد اکسایش 1- هستند.

زیرا هالوژن ها دارای هفت الکترون در لایه والانس خود هستند پس تمایل دارند که با گرفتن یک الکترون به آرایش الکترونی گاز نجیب هم دوره ی خود برسند. برای تمونه در ترکیب هایی مانند S₂Cl2 و -AlBr₄ عدد اکسایش کلر و برم برابر 1- است.

7- عدد اکسایش یون های تک اتمی برابر با بار یون است.

به عنوان مثال عدد اکسایش آهن در ⁺Fe³ برابر 3+ و عدد اکسایش گوگرد در ^–S² برابر 2- است.

8- مجموع عدد اکسایش عنصر ها در یک مولکول برابر صفر و در یک یون برابر با بار یون است.

با توجه به این نکته برای تعیین عدد اکسایش یک عنصر در یک ترکیب معین می توان یک معادله تنظیم نمود و عدد اکسایش عنصر مورد نظر را به دست آورد. به عنوان مثال در فسفریک اسید، عدد اکسایش هیدروژن و اکسیژن به ترتیب برابر 1+ و 2- است.