تولید پارچه ضد آب به کمک نوعی پلیمر با فرایند iCVD

محققان و پژوهشگران دانشگاه ام آی تی MIT نوعی پوشش و پارچه ضد آب جدیدی ساختند که در مقایسه با پوشش های کنونی، کارآیی بهتر و سطح ایمنی بالاتری دارد.
اغلب پارچه هایی که به عنوان دافع آب معرفی و استفاده می شوند، در واقع ضد آب هستند و اگر مدت زیادی زیر باران باقی بمانند، در نهایت آب به درون آن ها نفوذ می کند. هدف از تولید پارچه های دافع آب این است که قطرات آب به محض برخورد با این پارچه ها، از سطح آن جدا شوند. تولید پارچه ضد آب به کمک نوعی پلیمر با فرایند iCVD می تواند کمک موثری در محافظت از انواع پارچه و لباس داشته باشد.
در روش های متداول آب گریز کردن پارچه ها از پلیمرهایی با زنجیره های کربنی بلند استفاده می شود که در طبیعت و بدن انسان انباشته می شوند و خطراتی را برای سلامتی انسان ایجاد می کنند. در این روش ها از پوشش هایی استفاده می شود که مایع هستند و پارچه درون آن ها شناور می ماند و در فرآیندی خشک می شود. این تکنیک ها قابلیت عبور رطوبت و بخار آب از بافت پارچه را محدود می کنند. به همین علت در مرحله بعدی کار، هوا به میان بافت پارچه دمیده می شود تا منافذ آن باز شوند. اما این کار هزینه تولید را افزایش داده و موجب نفوذپذیری پارچه در برابر آب می شود.
به تازگی محققان و اساتید دانشگاه ام آی تی MIT در امریکا ترکیبی را سنتز کردند که در آن پوششی از جنس پلیمرهایی با زنجیره کوتاه که پایدار نبوده و در طبیعت نیز انباشته نمی شوند، در قالب فرآیندی موسوم به iCVD روی پارچه را می پوشاند. در این فرآیند پلیمرها به تار و پود پارچه ها می چسبند، اما حفره های موجود در بافت آن را مسدود نمی کنند.
در آزمایشات اولیه از این تکنیک و طرح پژوهشی برای ضدآب کردن انواع مختلفی از پارچه ها در برابر مواد مختلفی از قهوه و سس سویا گرفته تا کچاپ و هیدروکسید سدیم، با موفقیت استفاده شد. همچنین مشخص شد این پوشش ضدآب در برابر شست وشوی مکرر نیز مقاوم است. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Advanced Functional Materials منتشر شده است.

منبع: پایگاه علمی سایسن علمی